بیاض

یا ربیع آور

بهار آمد که غم از دل برد، غم در دل افزون شد
چه گویم کز غم آن سرو خندان، جان و دل خون شد
گروه عاشقان بستند محمل ها و وارستند
تو دانی حال ما واماندگان در این میان چون شد
گل از هجران بلبل، بلبل از دوریّ گل هر دم
به طرف گلستان هر یک به عشق خویش مفتون شد

حجاب از چهره دلــــــــــــــدار ما، باد صبـا بگرفت

چـــــو من هر کس بر او یک دم نظر افکند، مجنون شد

بهــــــــار آمد، ز گلشن بــــــرد زردیها و سردیهــا

به یُمن خور، گلستان سبز و بستان گرم و گلگون شد

بهـــــــار آمــــــد، بهــــــار آمـــد، بهار گل‏عذار آمد

به میخــــــواران عــاشق گو: خمار از صحنه بیرون شد

امام خمینی(ره)

یا رحیم

هرکی نگاهی دارد از درون و از برون

شاهدی در کنار دارد هم دقیق و هم شفیق

ماهی در هروله گرفتار صید صیاد برون

نداند که چگونه آید در کنار یا بر کنار

سلامی و کلامی سخن از نو کند

شاد باشد و هلهله برپا کند

سخت نیست بودن در میان

برکنار دیوار هم نیست جای امن

فردا و فرداها در پی هم در گذار زمان

خطوط در هم و  ورهم می‌نگارم من

شاخصی نیست پس نگارم در انتظار

بی‌خود شده سرگردان و ویلان در وادیم

رنگی دگر زن نیست این میدان جبهه کاروزار

وارسی کردم نی دیدم پیشانی‌ام نی‌نشانیم

هم سلاح بود و صلاح همدگر

کی داند چه گیرد بر زبان یا دست توان

رازها می‌بینیم در این یک وجب

زمین وسیع رب عالم تابم نادرم

منصور هم نیست در کلام مسرور خویش

ریگ بیابان هست قیمتی در بر هر نکته سنج

شاید وقت دیگر خواستیم ترک او را ترک بینیم

ما بدینجا خوش نیست در باید نمود حرکت‌ها

راهی بدین سردی دیده‌ای ای پیر میکده

صبح کرده‌ای تن در سوز و آتش از تن فرو

افلاک را ننگر بید مجنون اینجاست نار

هر برگی نشانی دارد در درون از دور

دریاها دور شد از می برون کرد

خاطری در گذشته ماری در پوستین تن

آفتاب سن را ترک نگفته با این سن بلند

من چگونه ترک گویم خاطر دوران را

از غیب هر دم می‌بارد چوب و سنگ

فصل باریدن را کردیم پشت سر در جای تنگ

گل به هزار رنگ دارد ناز قشنگ

پلنگ تیز دندان نداند این راز زورق بی‌قرار

شکوت راهبان دیدنی نیست با چشم تنگ

تنگتر باید دید عمق جاده فکر سالار راه

می‌شود کرد فراموش همه این بردیان

حلمیان و هلیان و هندیان و مصریان

شور دل باید نمود

تا شود پیدا نا پیدای گم

یا شافی

فِى قُلُوبِهِمْ مَّرَضٌ فَزَادَهُمْ اللَّهُ مَرَضاً وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُواْ یَکْذِبُونَ‏

در دلهاى منافقان، بیمارى است پس خداوند بیمارى آنان را بیافزاید. و براى ایشان عذابى دردناک است، به سزاى آنکه دروغ می‌گویند.

10-بقره

در علم و معلوم به این نکته اشاره شده که علم خدا چگونه است و این خود تفاوت دارد با معلوم.

در این آیه نیز یک نسبت قهری را به خود نسبت داده است نشان به این است که آن امر و هر امر دیگری در دنیا و آخرت و همه عوالم بی سنت او نیست یعنی همه امور در اراده و ید قدرت باری تعالی است.

ولی خداوند همه امور را با یک قاعده کلی در آمیخته است اگر امر الف صورت گیرد نتیجه یک بدست خواهد آمد

اگر امر ب انجام شود نتیجه دو بدست آید و.......

این نیست که شما در نتیجه انجام امر الف که نتیجه قهری 1 را داراست به نتیجه 2 یا 3 و یا هر غیر 1 دیگری برسید! چون آنها خود نتیجه قهری امور ب و ج و د و .... هستند.

مگر اینکه! بخواهد عجزی بنمایش درآید یا خیری بالاتری در اراده پروردگار صورت گیرد که در اینجا محل بحث نیست و در نوشته‌های معجزه خود مفصل بیان گردیده است

اینکه وقتی آب را تا 100 درجه سانتی‌گراد گرم کنید بخار می‌شود یک نتیجه قهری امر گرم نمودن آب است اما همین گرما در آهن نتیجه دیگری حاصل می‌کند مسلم است آهن در 100 درجه گرما بخار نخواهد شد یا ذوب نمی‌گردد که خود شامل قانون دیگر است و نتیجه یک امر دیگر

ترکیب اکسیژن و هیدروژن با نسبت یک به دو ایجاد آب است این یک قاعده کلی است و خداوند قرار نیست که آنرا تغییر دهد یا تا زمانی ثابت بعد از آن یک قانون دیگر را جایگزین آن نماید اینها در عالم ثابت هستند.

پس در این آیه پروردگار هستی یک امر حتمی را متذکر شده است که اگر در جان و دل کسی مرض (نفاق و دروغ و....) وارد شود فرد اگر درمان نشود مرض تکثیر یافته و زیاد می‌شود.

نکته ظریف در این راه یافتن مرض است باید سعی زیاد نمائیم که میکروب وارد قلب نشود اگر شد که غذای آماده و محل تکثیر فراهم است! جای محبت و گرمی دل است وقتی این محل در اختیار میکروب و مرض قرار گیرد رشد خواهد کرد و رذائل اخلاقی در آن جولان خواهند داد، همانطور که خوبی‌ها و اخلاق پسندیده در آن رشد می‌یابند.

این زیاد شدن نتیجه قهری ورود آفت و مرض به یک جای نرم و گرم و مناسب رشد است و جان انسان جنین جایی دارد باید در دریچه قلب ودل و جان را مصون از ورود میکروب نمود و گرنه ذره فاسد وارد شد باید سریع آنرا خارج کرد و یا کشت وگر نه فرد مواظبت نکند و دلخوش باشد که این ذره کاری از دستش بر نمی‌آید و دچار غرور بی‌جا شده است و میکروب کار خودش را خواهد کرد و بیماری گسترش بافته و مرض زیاد می‌شود.

این آیه اشاره به نتیجه دارد نه اینکه خداوند مرض در قلب را زیاد می‌کند بلکه خداوند کسی را که مراقبت از جان و دل خود همت نمی‌کند اخطار می‌دهد که اگر این مراقبت نکنید هرآینه این نتیجه پیش می‌اید  این حاصل چنین مراقبه نکردن خواهد بود.

البته ما از خداوند باید همان خواست و اراده خواستن و توفیق را هم از او بخواهیم .

متذکر می‌شود که این فهم ناقص کلام الهی در حد حقیر است و گر نه بسیار دارد معنی در یک کلام این آیه.

اگر به آیات قبلی این آیه که افراد منافق و دروغگو را بیان داشته و در ادامه این آیه نیز به امر دروغ تسریع شده مفهوم زیاد شدن مرض و در آنها یک امر عادی می‌نماید به این مفهوم که کسانی نه اینکه مراقبت نمی‌کنند بلکه اسرار دارند که مرض وارد جان(قلب و جان و دل همه یک معنی دارند و منظور تلمبه خون در بدن نیست) آنها شود و نفاق و دروغ و دیگر رذایل آنها آشکار است.

حالا خودمان از عقلمان سوال کنیم اگر وارد محیطی بشویم که فاسد است و محیط آلوده‌ای است و باعث مثلاً بیماری وبا می‌شود آیا اگر گفته شود وارد نشوید و فردی بگوید من قوی‌تر از این هستم که به وبا دچار شوم وقتی وارد شد اگر چند میکروب وارد بدن او شد و فرد بدین علت که بدن قوی داشته و این چند میکروب ریز کاری از پیش نخواهند برد آیا در اینجا بیمار شدن او در آینده تقصیر کیست مسلم خودش مقصر است اما افزایش و زیاد شدن میکروب از کجاست مسلم یک امر قهری است که حاصل رشد و تکثیر بیماری در جای مناسب است همه این امور جز قاعده کلی است که خداوند بوجود آورده و سنت تغییر ناپذیر حق.

مراقبت کردن یک امر اختیاری است که از ذی‌شعور لازم است و این اختیار باعث رشد و کمال است و گرنه چه کمالی متصور است وقتی همه در یک راه به اجبار در حرکت باشند.

بیماری روحی و بیماری جانی و جسمی در کلیت یکسان هستند.

اگر فردی یکبار دروغ گفت و از اینکار پشیمانی بعمل نیاورد مراقبت که نکرده هیج بلکه به عمل خود هیچ تذکری نیز نداده است دریجه ورود بیماری را باز کرده ولی انسان مراقب وقتی به این نقطه رسید سریع پشیمان شده و خود را سرزنش کرده و هشدار می‌دهد و مواظبت بعمل می‌آورد که تکرار نشود. علمای عمل به مراقبه اینجا خود را مجازات هم می‌کنند که این باعث شود که مصونیت پیدا کنند مثلا روزه می‌گیرند بخاطر این مراقبت نکردن یا چند رکعت نماز بجا می‌اورند و ... که همه باعث می‌شود که رشد و کمال یافته و بیماری در آنها تکثیر نشود.

نکته اشاره شده در آیات دیگری نیز اشاره شده‌اند که نشان می‌دهد رشد و تکثیر مخصوص بیماری تنها نیست بلکه اخلاق نیکو هم وقتی وارد قلب شوند رشد یافته و زیاد می‌شوند، همچون: علم، هدایت و ایمان، قابل افزایش معرّفى شده است. همانند: «زدنى علماً» 114طه، «زادتهم ایمانا» 2انفال و «زادهم هدى» 17محمد. همچنین برخى از امراض و اوصاف ناپسند مانند: رجس، نفرت، ترس و خسارت نیز قابل ازدیاد دانسته شده‏‌اند. همانند:  «زادتهم رجساً» 125توبه و «زادهم نفوراً» 60فرقان و «مازادوکم الاّ خَبالاً» 47توبه و «ولا یزید الظالمین الاّ خساراً» 82اسراء.

با توجّه به آیات مذکور، معلوم می‌شود که سنّت خداوند و قانون کلی، آزادى دادن به هر دو گروه خیر و شر است. «کلاّ نُمدّ هؤلاء و هؤلاء» 20اسراء.

توجه به این اصل که همه امور از خداست و این زیاد شدن هم از اوست بلکه اینها همه از قوانین و سنت‌های الهی است ما باید اینرا بدانیم نه اینکه نتیجه بگیریم که ما در اجبار هستیم و مرض زیاد می‌شود بله مرض زیاد میشود وقتی که قلب محل محبت و احسان و نیکی و جای مهر و گرمی و صمیمت در اختیار اغیار و امراض قرار گیرد بجای صفات نکوی یاد شده.

مقصر در ماست که مراقبت نکردیم.

بنام شاهد

شهید حسین گرجی در خانواده‌ای متوسط و مذهبی در سال 1343 در یکی از روستاهای اطراف تهران چشم به جهان گشود.

همان سالهایی که امام خمینی(ره) فرموده بود سربازان من هنوز در گهواره‌اند، در همان ابتدای کودکی به همراه پدر و مادر با سختیهای روزگار دست و پنجه نرم می‌کرد و بسیار با احترام با والدین خود برخورد می‌کرد و ادب و نظم او زبانزد بود.

دوران ابتدایی تحصیل:

وی دوره ابتدایی را در یکی از شهرهای اطراف که فاصله زیادی با روستا داشت گذراند در این زمان وی علاقه زیادی به یادگیری قرآن از خود نشان داد و در کلاسهای قرآن شرکت می‌کرد او علاوه بر این به ائمه اطهار (ع) بخصوص ابوالفضل(س) عشق خاصی داشت ، هنوز در کلاس دوم ابتدایی بود که روزی با عکس نفیسی از امام حسین(ع) و ابوالفضل(ع) وارد خانه می‌شود ماجرا را از او می‌خواهند مشخص می‌شود که با پس‌انداز پول تو جیبی خود آنرا تهیه کرده است.

از همان زمان علاقه به مطالعه باعث می‌شد که با گرفتن کتابهای کودک به‌صورت امانت از کتابخانه مدرسه در خانه به پدر و مادر بخواند و آنها لذت ببرند.

سال چهارم ابتدایی بود که به وطن اجدادی خود انار بر می‌گردد و بقیه تحصیل را در اینجا در مدرسه سعدی ادامه می‌دهد. شرکت در کلاسهای قرآن را در اینجا نزد آقای گل آقایی که از معلمین مذهبی کرمانی بود و هنوز در قید حیات هست ادامه داد.

دوران راهنمایی تحصیل:

دوره راهنمایی را در تنها مدرسه راهنمایی شهر مدرسه خیام(شهید صدوقی) آغاز نمود.

در دوره راهنمایی بود که در راهپیمایی‌های انقلاب شرکت و به فعالیتهای پیروزی بخش انقلاب پیوست.

شرکت در جلسات حزب جمهوری اسلامی و عضویت و عضوگیری در این حزب و فعالیتهای اسلامی آن از فعالیتهای بعد از پیروزی انقلاب ایشان بود.

دوران متوسطه:

تحصیلات متوسطه را در دبیرستان شهید قدیری انارکی ادامه داد.

همزمان در انجام امور کشاورزی و کوره پزی نزد پدر فعال بود ایشان بسیار پرتلاش و درسخوان بود در امور تبلیغاتی مدرسه و شرکت در فعالیتهای حزب جمهوری اسلامی بخصوص فرهنگی هنری نقش بی‌بدیلی از خود نشان داد.

 علاقه به مرجعیت و ولایت:

علاقه وافر به امام خمینی(ره) در او بشدت آشکار بود علاوه بر این به یاران امام خصوصاَ حضرت آیت الله خامنه‌ای عشق خاصی داشت بطوری که در یک مراسم عروسی که همه نوجوانان هم سن و سال او به جشن مشغول بودند و بزرگترها هم به تماشای جشن، ایشان پای تلویزیون برای گوش دادن به خطبه‌های نماز جمعه آقا نشسته بود دیگران از او می‌خواستند که آنرا خاموش کند ولی ایشان صدای آنرا کم نموده و خود را برای شنیدن سخنان آقا به تلویزیون چسبانده بود.

وی از بصیرت بسیار بالایی برخوردار بود تا جایی که کمی پس از پیروزی بنی صدر در انتخابات ریاست جمهوری می‌گفت عجب اشتباهی کردیم که به این شخص رای دادیم! در جریان مقابله شهید بهشتی با بنی‌صدر ملعون در محافل مختلف جانانه از شهید بهشتی دفاع می‌کرد و به همراه شهید ارجمندی شبها و گاهی صبح زود پنهانی به مدرسه می‌رفتند و عکسهای بنی صدر را از دیوار کلاسها پاره و به جای آن عکس شهید بهشتی را می‌چسباندند.

عضویت در بسیج:

وی پس از فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفین به همراه تعدادی از دانش آموزان درس را رها کرده و با اینکه علاقه زیادی به تحصیل داشت و از جمله دانش آموزان موفق محسوب می‌شد عضو بسیج شده و به همراه آنان برای آموزش نظامی به کرمان عازم شدند و مدت 3 ماه آموزش آنها به طول کشید

اعزام به جبهه:

وی در اواخر سال 1359 بعد از پایان آموزشهای نظامی به جبهه جنوب(دزفول) اعزام شد که نزدیک سه ماه در این جبهه حضور داشتند و سپس برای مدتی به مرخصی آمد و بعد از آن مرتباً به جبهه می‌رفت و زمانهایی که در شهر بود یا به مرخصی می‌امد بسیار کوتاه بود که به فعالیت‌های مختلف در بسیج می‌پرداخت از جمله فعالیتهای او در تبلیغ بود، چون خط خوشی داشت معمولاً دیوار نویسی‌ها را به وی می‌سپردند یا نوشتن پلاکارد و... هنوز نوشته او روی دیوار مسجد ابوالفضل(ع) انار که از قول امام نوشته است اسرائیل باید از بین برود بچشم می‌خورد.

فکر و ذکرش شرکت در جبهه بود وقتی بار دوم می‌خواست به جبهه اعزام شود با ناراحتی پدر و مادر مواجه شد، گفت خون ما که از خون امام حسین(ع) رنگین‌تر نیست. امام حسین علیه السلام برای دفاع از دین جان خود و عده زیادی از خانواده خود را از دست داد و الان هم جبهه احتاج به نیرو دارد و دین اسلام در خطر است، که خانواده را راضی کرد تا به جبهه عازم شود. این دفعه در جبهه خرمشهر مستقر گردید و در عملیات بیت‌المقدس از ناحیه صورت* و پا به‌شدت مجروح شده و به بیمارستان دکتر شریعتی اصفهان برای مدت بیش از 20 روز بستری و مداوا شد، پس از آن نیز با اینکه دکترهای جراح توصیه کرده بودند حداقل باید برای مدت یکسال بر روی این پا زیاد راه نرود و ضربه نزد اما حال و هوای جبهه وی را امان نداد و درحالی که هنوز ترکش خمپاره در بدنش آزار دهنده بود لنگان،لنگان به جبهه رفت.

شهادت غرور آفرین:

 او در چندین عملیات شرکت نمود و بالاخره در سال 1363 شمسی در عملیات والفجر 3 در منطقه مهران به شهادت نائل شد. از آنجا که دنبال نام و نشان نبود و همیشه و در همه حال بسیار متواضع بود واز خودستایی ،خودنمای بیزار خداوند نیز جنین مقدر داشت که جنازه‌اش مفقود شود و تا مدت سه سال مفقودالاثر بود که پس از این مدت جنازه مطهرش به همراه تعدادی دیگر از شهدا همرزمش نمایان شد و در تاریخ 5تیرماه سال66 در امامزاده محمد صالح (س) انار بخاک سپرده شد درحالی که مردم زیادی وی را مشایعت می‌کردند، در تشیع جنازه‌اش شعار می‌دادند

حسین گرجی گلی از بوستان

بعد از سه سال شهادت پیکرش شد نمایان

خصوصیات اخلاقی:

وی بسیار متواضع بود بطوری که پس از اولین با که از جبهه برگشته بود عده‌ای از همسایه‌ها به دیدنش آمده بودند و از وی تعریف و تمجید بعمل می‌اوردند گفت ما که کاری نکردیم شهدا را باید دعا کرد و از آنها سپاسگزاری کرد که تمام هستی خود را کف دست گذاشته و تقدیم کردند و ما که قابل نبودیم برگشتیم!

علاوه بر این چهره‌ای گشاده و بشاش داشت و بسیار خوش برخورد بود. انسانی بسیار فعال و پرکار بود به طوری که در حال تحصیل شبها در کار کوره‌آجرپزی بهمراه پدر تا نیمه‌های شب بیدار بود، ضمن اینکه به مطالعه بود در این کار به پدرش کمک می‌کرد و از نیمه شب کار را به پدر واگذار می‌نمود.

بیان نوشتاری بسیار خوبی داشت و خط بسیار زیبا مجموعه خاطرات از ابتدای جبهه رفتنش را مو به مو و با جزئیات کامل در کتابچه خاطرات خود نوشته بود.

حیف که پس از مفقود شدنش این مجموعه نفیس نیز مفقود شد.تا شاهدی باشد بر گمنامی و بی‌نام و نشانی‌اش.

ایشان فردی بصیر بود و از مسائل روز بخوبی تحلیل داشت و علاقه خاصی به امام خمینی‌(ره) و امام خامنه‌ای داشتند.

* حقیر در دبیرستان قدیری ایشان را بارها مشاهده کردم که با خط خوش و زیبای خود که برایمان جلب توجه داشت در حال پلاکارت نویسی بود و ترکشی گونه‌اش را نشاندار کرده بود و از فعالان عرصه هنر بود در حالی که با کار سخت آشنا بود در جبران درسهای خود کوشا و یک پایش جبهه و پای دیگرش در مدرسه به انواع فعالیتهای تربیتی و تبلیغی مشغول که هنوز او را بیاد دارم.

شهدای انقلاب انار